रबि पाैडेल
आमा हजुर ले म सानाे छंदा
मेराे चिसो कपडा निकालेर
तातो कपडा ओछ्याइदिएकाे
म सम्झिरहेकाे छु
म त कसरी सम्झिन सक्थें र
बाबाले ठुलो भए पनि भन्नुभएको थियाे।
सानाे मा छाेराे कतै केही हुन्छ कि भन्ने
पिर हजुरमा थियो आमा
तर ,
अहिले हजुरहरु बुढेसकालमा
आफ्नाे कपडा सिचाे हुदा
कसले पाे फेर्दिने हाे आमा
घर नै बृदाआश्रम किन आमा ?
न छाेराले हेर्छ राम्रोसँग
न छाेरिले नै हेर्न सक्छन् ?
नाै महिना काेखि देखि
नाै बर्ष सम्म कति ख्याल गर्नुभएको थियाेे आमा
तर ,
आज नाै बर्ष हाेईन आमा
नाै दिन हजुर काे सेवा दिन पाइन !
पटपटि फुटेका खुट्टा का पैताला
हत्केला र अाैलाभरि चिरिएका घाउहरु
कसले देख्छ अहिले ,
घर नै बृदाआश्रम भयो किन आमा ?अहिले ?
तातेताते र लललल गरेर हुर्काउनु भयाे
अाँखा बस्छन कि भनी अक्षर पनि चिनाउनु भयो ।
भाेकाेपेट पटुकि कसेर
हामीलाई निकै खुवाउनु भयाे
राेगब्यथामा कति छट्पटी भएको थियोे
चार गाउँ डुलेर दबाइ गराउनु भयाे
तर ,
अहिले हजुरले दवाइ खाने बेला
कता छन आमा ती सन्ततिहरु
न फाेन गर्छन ,न पैसा पठाउंछन
भेट भयाे भने चिल्ला र मिठा कुरा गर्छन
भन्छन ,तलब बुझेपछि पठाउने छु
तलब त हिजो मात्रै बुझेको हाे नि
अब त महिना कुर्नु पर्छ
यस्ता महिना त कति गए !
बाेलि किन यस्तो आउछ ?
बृद्धाआश्रम मा त बरु राम्रो स्याहारसुसार
गर्छन भन्ने सुनेको छु आमा
आफ्नै घरमा यसरी दुखमा किन आमा
कति भाे छाेराछाेरि भेट्न नआएकाे ?
कति भाे सन्चो बिसन्चाे नसाेधेकाे ?
तर आमा ,
हजुर हरु काे हिम्मत देखेर म लज्जित छु
याे उमेरमा पनि आफ्नाे ख्याल अाफै
गर्न सक्नुहुन्छ आमा ,
त्यसकारण ,
घर नै बृदाअाश्रम भयाे किन आमा?
मिति ३ जुन २०२१
जेष्ठ २१ गते, २०७८ मा प्रकाशित
